Ο Θοδωρής Τούμπανος είναι θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας με πολλές και ενδιαφέρουσες δουλειές
Ζει και δραστηριοποιείται στην Αθήνα ενω κατάγεται απο το Αργος
. Τελευταία του δουλειά αποτελεί το έργο Ταρτούφος
ή πίστευε και μη ερεύνα που αποτελεί διασκευή του πασίγνωστου μολιερικού έργου.
Ο Θοδωρής Τούμπανος μας μιλάει για την παράσταση, μας συστήνει τους συνεργάτες
του και την ομάδα Νοκ-ουτ καταθέτοντας
και την άποψη του για το θέατρο.
Γιατί επιλέξατε τον Ταρτούφο από όλα τα μολιερικά έργα;
Ήταν ένα έργο που ήθελα να ασχοληθώ μαζί του
χρόνια. Η βασική ιδέα πως ένας άνθρωπος του κλήρου εισβάλει σε ένα σπίτι και
καταστρέφει ανθρώπους και κάθε ηθική εκ των έσω μπορεί να έχει ακόμα και σήμερα
πολλά να πει στον θεατή.
Πείτε μας λίγα λόγια για την πλοκή;
Ένας μικροαστός βάζει στο σπίτι του ως φιλοξενούμενο
τον Ταρτούφο- ένα μοναχό και την ακόλουθη του. Όλα πάνε στραβά όταν ο Ορέστης-
ο μικροαστός- έχει παραδωθεί ολοκληρωτικά στον Ταρτούφο ως πνευματικό του και
τον υπακούει με κλειστά μάτια. Φτάνει στο σημείο να θέλει να τον παντρέψει με
την ανήλικη κόρη του. Βέβαια τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο όταν
εμφανίζονται και κάποιοι εκπρόσωποι του νόμου και της τάξης.
To μήνυμα του Ταρτούφου εναντίον της θρησκευτικής υποκρισίας πιστεύετε
ότι παραμένει διαχρονικό;
Φυσικά. Μόνο τα τελευταία δυό- τρία χρόνια να
δούμε δηλώσεις/ τοποθετήσεις της εκκλησίας , εδώ σε εμάς , δε νομίζω πως μπορεί
να υπάρξει καμία αμφιβολία.
O Μολιέρος
ήταν σίγουρα εκφραστής της εποχής του. Πιστεύετε ότι είναι και της δικής μας;
Όχι πολύ δημοφιλής άποψη ίσως, αλλά όχι. Δεν το
πιστεύω. Κάθε εποχή έχει ή φτιάχνει τους δικούς της εκφραστές. Σίγουρα όμως οι
μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν
έργα, ή κομμάτια έργων που παραμένει διαχρονικό το νοημά τους. Προσοχή , δεν
μιλάω για την σπουδαιότητα ενός καλλιτέχνη, αλλά είναι τουλάχιστον παράλογο
ένας άνθρωπος που έζησε τότε (1622-1673) να είναι εκφραστής της εποχής μας.
Πείτε μας δύο λόγια για τους συντελεστές του έργου.
Με τον Γιάννη Ντάσιο, τον Γιώργο Ημέρη και την
Κωνσταντίνα Δαούτη είναι η δεύτερη συνεργασία μας μετά το «Πρόβατο» (2020,
Χυτήριο) και ελπίζω να υπάρξουν κι άλλες. Ο Ηλίας Τσατσαρώνης και η Στεφανία
Καραγιάννη είναι τυπικά δεύτερη φορά μαζί μας καθώς θα παίζανε στον «Τέταρτο
Κόσμο» που όμως πάγωσε λόγω καραντίνας το χειμώνα και κλείσιμο των θεάτρων,
οπότε πρακτικά είναι η πρώτη μας ολοκληρωμένη συνεργασία. Τέλος από τους
ηθοποιούς , η Μυριόκαλη Κόγιου , αν οχι η πιο σταθερή μου συνεργάτιδα , απο
τους πιο σταθερούς, είναι η πέμπτη μας δουλειά μαζί.
Να αναφέρουμε βέβαια τη Μαρί κεφαλλωνίτη που για
άλλη μια φορά μας έκανε την αφίσα, το Νίκο Παπανδρέου που για άλλη μια φορά μας
έκανε την πρωτότυπη μουσική, τον Γιώργο Κρίκο που για άλλη μια φορά μας έκανε
τις φωτογραφίες και τον Γιώργο Παπανδρέου που ακούραστα για άλλη μια φορά ήταν
δίπλα μας σε ότι χρειαζόμασταν.
Τι είναι το θέατρο για σας;
Όσο κλισέ και αν ακούγεται, τα πάντα. Μάλλον
όμως είναι αυτός ο άρρωστος έρωτας που σου καταστρέφει κάθε άλλη πτυχη της ζωής
σου και εσύ είσαι εντάξει με αυτό, αφού για κάποιο περίεργο λόγο όλο αυτό είναι
υγιές.
Μιλήστε
μας για την θεατρική ομάδα ‘’Νοκ άουτ’’
Ουσιαστικά απαρτίζεται από τα άτομα που σας
προανέφερα και σκοπός είναι δουλειά με τη δουλειά να προστίθενται και καινούρια
πρόσωπα. Την ξεκίνησα το 2015, λίγο αργότερα το 2017 βρήκα την ταυτότητα μας-
αυτή της λαικής κωμωδίας- που βέβαια προσπαθούμε να εξελίσσουμε συνέχεια.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να επιβιώσω σε ενα κόσμο που είμαι φύση και θέση
απέναντι του. Τώρα για το Θέατρο , όλα είναι πολύ ρευστά, κάνουμε συζητήσεις
επί συζητήσεων για τη χειμερινή σεζόν και όλες ξεκινάνε και τελειώνουν με το
«καλά, ότι και να λέμε, μάλλον θα μας κλείσουν».
Η κωμωδία πόσο
πιστεύετε ότι μας είναι απαραίτητη μετά από τόσους μήνες περιορισμών;
Πάρα πολύ. Και όχι μόνο η κωμωδία βέβαια. Κάθε
μορφή θεάτρου, τέχνης, ζωής.
Κάποιο μήνυμα που θέλετε να δώσετε μέσα από το έργο;
Μη δίνετε την ελευθερία σας τόσο εύκολα σε
κάποιον. Μπορεί η γεύση της «ασφάλειας» να είναι γλυκιά στην αρχή, αλλά η πίκρα
που θα μείνει διαρκεί αιώνια.
