Με την ευκαιρία την αναδιάρθρωση που έχει εξαγγέλλει ο κ.Αυγενάκης ο γνωστός
Δημοσιογράφος Δημήτρης Τσακίρης με χρόνια εμπειρία στα γήπεδα κάνει μια
ενδιαφέρουσα πρόταση για την αναδιοργάνωση του ποδοσφαίρου
<Είναι μια ακόμα ευκαιρία να αναδιοργανωθεί και όχι αναδιαρθρωθεί το ποδόσφαιρο, αλλά σιγά μην και γίνει... Κατάργηση των Ενώσεων και ίδρυση περιφερειακών Ενώσεων. Τα πρωταθλήματα σε επίπεδο νομών να μεταφερθούν στις περιφερειακές ενότητες στην πρώτη τους κατηγορία. η Α' ΕΠΣ θα γίνει περιφερειακό πρωτάθλημα, ενώ οι επόμενες κατηγορίες, Β', Γ' θα περιορίζονται περισσότερο γεωγραφικά. Έτσι θα υπάρχει η Α' Θράκης και στη συνέχεια η Β', με γεωγραφικούς ομίλους, η Α' Αττικής, Α' Κρήτης κλπ... Ουσιαστικά θα είναι περιφερειακά πρωταθλήματα, με αποκεντρωμένη διοικητική μορφή και θα διοργανώνονται από τους νέους φορείς που θα αντικαταστήσουν τις κωμικές σήμερα ΕΠΣ. Παραδείγματα ΕΠΣ Φωκίδας με 10 ομάδες, ΕΠΣ Ζακύνθου με 17 ομάδες, υπάρχουν για να ψηφίζουν! Υποβαθμισμένες όσο δεν γίνεται! Με τη Super League και τη Super League 2 (ωραιότερα ήταν τα Α' και Β' Εθνική, πολύ εμπορικότερες ονομασίες στην κοινή γνώμη) να είναι οι επαγγελματικές κατηγορίες, κάθε χρόνο θα αλλάζουν ιδιότητα, θα ανεβοκατεβαίνουν δηλαδή, 4-6 ομάδες το πολύ από όλη την Ελλάδα. Δεν υπάρχει λόγος να προκαλείται διάλυση εταιριών κάθε χρόνο, επειδή υποβιβάζονται, αλλά μπορεί να είναι οικονομικά υγιείς. Εδώ λέμε να μην κλείνουν επιχειρήσεις και να μην ανοίγουν άλλες.
Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες συγκλίνουν σε μια δομή πρωταθλημάτων εποχής 1976. Πρώτη κατηγορία, δεύτερη κατηγορία σε δύο ομίλους επαγγελματικές, και από εκεί και πέρα όλα σε τοπικό επίπεδο, πιο διευρυμένο από το Νομό που ξέραμε, στην Περιφέρεια, λόγω ραγδαίας συρρίκνωσης του ποδοσφαίρου.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πλέον δεν συντρέχει λόγος 30 άνθρωποι να ταξιδεύουν 200 και πλέον χιλιόμετρα για να συναντήσουν και να παίξουν με άλλους 30, σε ένα αγώνα που ενδιαφέρει επί της ουσίας καμιά 50αριά ακόμα ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των συγγενών τους (εξαιρούνται οι παίκτες στοιχήματος, που μπορούν να παίζουν virtual). Δεν εκπροσωπούν μαζικά τίποτε τοπικό ή πολιτιστικό πλέον η ομάδες. Οι ερασιτέχνες μπορούν να παίζουν με πλησιέστερους αντιπάλους. Ίσως έτσι μάλιστα τονωθεί λίγο και το ενδιαφέρον με τον τοπικό ανταγωνισμό.
Αν δεν μετατραπούν και πάλι η ταλαιπωρία, η μύρλα και η εσωστρέφεια σε χαρά, απόλαυση και εξάπλωση ενδιαφέροντος, δεν έχει λόγο ύπαρξης το συντεταγμένο παιχνίδι. Όσοι παίζουν για το κέφι τους, με την παρέα τους στον... Άγιο Κοσμά. Όσοι θέλουν να πληρώνονται, πρέπει να βρουν και τον τρόπο να έχουν και πελατειακή βάση, τόσο απλό. Δεν μπορείς να τα παίρνεις αν δεν τα φέρνεις!
