Η Χαρά Τρυφερή ένα πολύ όμορφο κορίτσι που όμως ανεβαίνει τον δικό της Γολγοθά
Εξ αιτίας των εμβολίων και μιας λάθος θεραπευτικής αγωγής ταλαιπωρείται εδώ και ένα χρόνο
Ας μας πει η ίδια για την περιπέτεια της όπως τα έγραψε σε post στο FB
Εδω κ 11 μηνες μου κανετε προτασεις για δουλειές στο κλαδο που βρισκομαι.κ εκτος τηλεορασης η θεατρου.. Έως κ σημερα Κ αναρωτιεστε γιατι αρνουμαι.Με πολυ θλιψη το κανω. Γιατι αγαπω τη δουλεια μου..με αυτη ζουσα. Ηταν το ονειρο μου η χαρα μου η ζωη μου ολοι. Δημιουργουσα επαιρνα ζωη μεσα απο αυτο. Γεμιζε η ψυχη μου.Γιατί χαθηκα; Γιατι δεν απαντω στα τηλεφωνα;Ηρθε η στιγμη να μηλισω(χωρις ντροπη)Για αυτα που κανουμε στη ζωη μας κ ποσοσο για την υγεια μας) Δεν υπαρχει ντροπη. Τι θα πει ο κοσμος τι το ενα τι το αλλο... ΟΧΙ..Απο λαθος διαγνωση γιατρου λοιπον αρχισε ενα προβλημα άγνωστο για εμενα. Να μην ξερω τι συμβαινει.Επειτα πιστεψα στις συστασεις των ειδικων εμβολιαστικαν εκατομμυρια ανθρωποι. Οπως κ γνωστοι μου. Δικοι μου ανθρωποι. Ρωτησα γιατρους τι να κανω . Γιατι φοβομουν οπως οι περισσοτεροι κ λογικο ειναι (τωρα που ειναι αυτοι οι γιατροι) anyway κ εκανα αυτο το εμβολιο.. Τους πιστεψα κ ακολουθησα αυτη τη διαδρομη εκανα την πρωτη δοση για λιγες ήμερες καιγομουν κ ιδρωνα_μετα κρυωνα δεν μπορουσα να ζεσταθω.ενιωθα φοβερη καταποση ειχα 38 πυρετο. (λεω θα περασει)Διαπιστωσα οτι δεν επρεπε να την κανω.Μας είχαν σε ένα κλουβι απο την αρχη κ δεν ξεραμε εαν μας ανοιξουν κ που θα πεταξουμε για τον εαυτο μας κ τους ανθρωπους μας,προς την ελευθερια η τον θανατο) Έτσι μετα μου προσφεραν τη δευτερη δοση.. Το χοιροτερο ομως ηταν αυτο που ακολουθησε αργοτερα σιγα _σιγα κ τα πραγματα εγιναν πολυ ασχημα. Άρχισα να χανω τη μυικη μου δυναμη στα χερια κ στα ποδια μου..Να κανω συαπασεις στο σωμα μου. Πηγαινε σε διαφορους ιατρους η απαντηση (Δεν ειναι τιποτα) παρε ενα ηρεμιστικο να χαλαρωσεις.. Περνουσε ο καιρος κ τα πραγματα ηταν χοιροτερα.. Εδω λεω η παρενεργειες του εμβόλιου.δεν εξηγητε διαφορερικα.(Ελλαδα που η χωρα τρωει τα παιδια της, αυτη ηταν η πιο εντονη σκεψη μου)υποτροπιαζα περισσοτερο μερα με τη μερα.οτι ειχα κ δεν ειχα στους ιατρους ολα ειδικέςε εξετασεις που σου παίρνουν υγρο απο το νωτιαίου μυελο κ αιματος μηπως έχω κατι αγννοσο.Αρνητικες δεν ειχα τιποτα..Καλυτερα να πεινασω εχω μαθει μεσα στη φτωχεια πολυ ασχημα. Δεν με νοιαζει. λεω δεν γινεται αυτη η κατασταση.. Ευτασα σε σημειο λοιπον που γραφω αυτην τη στιγμη κ εχω αφησει το κηνιτο μου πολλες φορες γιατι κουραζονται τα χερια μου παρα πολυ.. Το λοιπον οι παλμοι μου μολις θα σηκωθω απο οπου δηποτε να φτανουν κ 170 κ ενω καθομαι να ειναι πολυ ανεβασμενη. τσεκαρισμενο. Αναγκαστικα εβαλα κ Χολτερ 24ωρο. Ζαλη πολυ. Ατονια (Γιατι μολις ανεβαινουν οι παλμοι κ σε πιανει ζαλαδα ειναι σαν να σου λεει καθησε μην πεσεις κ χτυπησεις)χτυπησα μια μερα απο αυτες τις όμορφες που ζω. Κ σε σημειο που δεν το θελει κανεις..(Στο κεφαλι) καψιμο κ στα δυο τα χερια που εκανα το εμβολιο.. Θολη οραση.η περιοδος μου μου κραταει μια ημερα ανέβηκε η προλακτινη μου. Όπως κ η κυστες στο στηθος μου. Κ ηταν στην απορια ο γυναικολογος μου. Δεν μπορπυσε να το πιστεψει. Εδω δεν το πιστευω εγω θα μου πεις...μελανιες στα ποδια μου.
Συνεχεια πονοκεφαλους..συσπάσεις που εχουν υποτροπιασει κ ο πονος αφορητος...Εδω πας γυμναστηριο γυμναζονται η μυς κ πονας.. Εγω ποιος θα μπει στο σωμα μου να νιωσει τον πονο μου..κάνω συσπάσεις κ πνίγομαι δεν έχω καλη καταποση..Τις περισσοτερες ώρες δεν μπορω να περπατησω μονη μου. Θα παρετε κ μια γευση τι περναω δεν θελω λυπηση.ποτε δεν μου αρεσε να με λυπουνται. Παντα να με χαιρονται. Ήμουν μεσα στο χαμογελο. Ειχα κι αλλα ονειρα να ζησω. Να ερωτευτω. Να κανω παιδια που λατρευω. Να μαθαινω κάθε μερα κ κατι διαφορετικο. Κ. Τ. Λ.Η χαρα της ζωης μου σταματησε ήμουν με τη χαρα κ το γελιο μου κ μου τα κλεψαν_ μου ρημαξαν τη ζωη μου. Ένιωσα οτι μου τα πηραν μεσα σε δευτερολεπτα. Η λεξεις δεν μπορουν να εκφρασουν το πως νιωθω. Ξεχασα να ζω.Ειμαι μεσα στο σπιτι. Έχω βγει μονο να παω στους γιατρους.. Μετα σου λενε εχεις παθει ψυχολογικο οταν περνας ολα αυτα.λογικο να εχεις κουραστει ψυχικα κ σωματικα. Αυτη ηταν κ μια απο τις πολλες ερωτησεις τον ιατρον εσεις πως θα το βιωνατε; κοιτουν κ δεν απαντουν.Ε τι να σου πουν.... Θα πετας απο τη χαρα σου δηλαδή.δεν νομίζω..33 χρωνον ειμαι. Είναι μεγαλο το ταξίδι μου κ δυσκολο κ δεν ξερω κ την καταληξη που θα έχει.Δεν έχω βρει τον καταλληλο ιατρο που θα με κάνει καλα.. Κ εκει απεχω δεν με θελει μαλλον.. Δεν ξερω ποσο θα αντεξω γιατι ο μεγαλυτερος θανατος ειναι η στεναχωρια... Ποσα άτομα νεαρα κ μη εχουν παθει τεράστιες ζημιες. Τα εχω δει κ μπροστα μου πολυ κριμα. Μονο που η δικαιωση κ τα νοσοκομεια δεν υπαρχουν τα κουρελιασαν τα ξευτισαν..καθε ευαισθητος κ λογικος άνθρωπος σε αυτον τον τοπο που νιωθει οτι σκεφτεται,κ απο ότι φενεται σπανιζει πλεον ολο ενα κ περισσοτερο στη χωρα μας _οποία ζωη χαθει κ εχει χαθει θα γινουμε ακομη μια φορα η ντροπη του πλανητη...